شانه به شانه صف می کشند. دست های نیاز که به سمت آسمان بلند
می شود، زمزمه «اللهم اهل الکبریاء و العظمة و اهل الجود و الجبروت»
اوج می گیرد.
احساس می کنی پاهایت از زمین خاکی جدا شده است و در فضای
دیگری سیر می کنی؛ فضای خلوص، تسلیم و تقوا.
این حس، پاداش یک ماه روزه داری خالصانه پرهیزکاران است
که نصیب مؤمنان حقیقی می شود.
شیرینی که به دهان می بری و کامت در روز عید شیرین می گردد
نشانه این است که در بقیه ایام سال نیز باید به شیرینی ها
خوبی ها و خلوص رمضان وفادار بمانی.
اجازه ندهی تلخی گناهان ریز و درشت، دامن زندگی و ثانیه هایت
را بگیرد. خوب بودن فقط مختص یک ماه نیست.
خوب بودن را در سراسر زندگی به همراه داشته باش.
«اَلَّلهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ خَیْرَ ما سَئَلَکَ بِه عِبادُک الصّالِحُونَ
وَ اَعوذُ بِکَ مِمَّا اسْتَعاذَ مِنْهُ عِبادُکَ الْمُخلَصُون»
